Grafik tasarım kirli bir iştir. Hırsızlığı “ilham”, “backstabbin” gibi etiketlerle “rekabet” kisvesi altında bırakan kişilerle doluydu ve komite tarafından “ürüne daha iyi” ihtiyaç duyulduğu şeklindeki tasarımla doluydu.
Tabii ki, bu sektörün iyi bir parçası. Ben de en kötüsüydüm. Özel bir araştırmacı, kiralık bir inek, küçük vakaları uzat. Bir telif hakkı ihlali, çalınan Wacom kalemleri, sokakları dolaşan normal düşkünleri, tasarımdan habersiz ve her gün uğraşanlar gibi yaşamı ve hatta yüzeyi etkilemeyen fontları ve diğer saçmalıkları kaçırmak.
Bana göre bu sadece bir işti. Silahımı kullanmak zorunda kaldığım her seferde 50 $ artı artı 25 dolar. Bu ekstra 25 dolar bu iş kolunda nadir bir olaydı. Tasarım nadiren, birbiri ardına pasif agresif snipes yanında kullanılan psikopatlara sahiptir. Tek yapabildiğim, AIGA sitesinde küçük bir reklam, şehrin yıkık bir kesiminde berbat bir ofis ve yedi yıl içinde ödeme yapılmadığını düşünen bir sekreterdi.
Şanslı olduğumda, bir iş bana büyük bir şişe çürük bourbon ve bir ucuz sigara içen bir kutu atmaya yeter. Son zamanlarda iş hızlı bir vızıltı için bile bir şişe öksürük şurubu almak için yeterince iyi değildi.
O zaman içeri girdi.
“Seni görmek için bir müşteriniz var, Bay Atone”, sekreterim Ruby'den gelen interkom üzerine bir açıklama geldi.
“Onları gönder, Bayan Lith,” dedim, en iyi iş sesim. Kravatımı düzelttim ve boynumdaki anneyi hissettim, bu ay traş olmayı diledim.
"Bay. Atone? ”Diye sorduğum uzun boylu, düzgün bir kadına, daha önce gördüğüm herhangi bir tasarımcıdan daha çok bir kütüphaneci gibi baktı.
“Bana zıpla, bebeğim,” dedi, geri çekildim, çekiciliğim, ofisimin sadece pislik tarafından kesilen hafif idrar kokusunu maskeleyecekti. “Ve sen kim olabilirsin?”
“Dotcom,” dedi soğuk bir tonda. “Lynda Dotcom,” diye şeref duydum sanki benim varlığımdaydı. Onun hakkında her şeyi biliyordum. Dünyadaki her programı 29 dolar ve internet bağlantısı olan herkese dağıttı. “Senin için bir dava var. Sana en iyisi olduğunu söyledim. ”
İlk düşüncem, bana yalan söylediğini söyledi. İkinci düşüncem onun inancını nasıl koruyacağıydı. “Durum nedir?”
“Adobe ailesini duydunuz mu?” Diye sordu. Adobe ailesini kim duymamıştı. Tasarım endüstrisindeki en büyük ilaç iticileriydi. Ürünleri, her tasarımcının çengelini korudu ve daha fazlası için geri geldi. Adobe fabrikası bir meth laboratuvarı şekerleme mutfağına benzetiyordu. “Henüz kağıtlara çarpmadı ama ailenin bir üyesi öldürüldü.”
“Katledildi mi?” Tekrar vurdum. En sonunda! Bu bana biraz güvenilirlik verecek bir durumdu. Teşekkür ederim, sert adam!
“Bir intihar olduğunu söylüyorlar ama Flash'ı herkesten daha iyi biliyordum. Asla intihar etmeyecekti, ”dedi. Ona bir mendil verdim, onu arka sokakta bulmuştum, ölü bir kedi koyduklarını söylemedim.
Endüstride bilindiği için Flash konusunda uzman olduğunu biliyordum. Macromedia ailesinden doğmuş, yıllar önce Adobe ailesi tarafından benimsenmişti ve kendilerine sundukları hızlı şeritli yaşam tarzına katılmaya istekli değildi. Zengin İnternet Uygulamalarının Paris Hilton'uydu ve limuzinin dışına çıktığında yukarı-etek çekimleri yaptı. Yüksek hayatı yaşıyordu, bu yüzden cinayet iyi bir olasılıktı, bazen her şeye sahip olduğunuzda, sahip olmanın bir nedeni yok ve hayatın sona ermesine karar verdiğinizde.
“Sadece bir şey daha var,” dedi, hala hıçkırarak. “Onun cesedini bulduğumda dairesinde bulduğum bir şey var.”
Bana bir parça kağıt verdi. Üzerinde bir çeşit kod vardı. “590 - lekeli bir şey - d ^ d + 5. Bunu nereden buldun?"
“Onun bilgisayarındaydı” diye yanıtladı.
“Parola mı?” Diye sordum.
"Olabilir."
“Hangi sitede bir fikir var?”
"Fikrim yok."
“Lekeli karakterin ne olabileceği hakkında bir fikrin var mı?”
"Yok hayır."
“Şey,” dedim, başımın burkulma burcunun sonu ile başını tırmaladı, “Bu sadece bir trilyon ihtimaline kadar daraltır! Ne bulabileceğimi göreceğim. ”
Davayı aldım. Başka ne yapmam gerekiyordu? Bayan Dotcom masamda bir zarf bıraktı, sadece pastırmalı sandviçimi kaçırdım. “İletişim bilgilerim zarfın içinde” dedi. “Bir şey bildiğiniz zaman benimle iletişime geçin.”
“Şimdi bir şey biliyorum” diyerek ona, zarfın içinde elliler yığınından geçerek söyledim, “ama muhtemelen bunu kendiniz bulmak istemiyorsunuz”.
“İyi akşamlar Bay Atone!” O döndü ve ofis kapısından hızlıca yürüdü. Düzgün bir şekilde arkada, bir battaniyenin altında güreşen iki küçük çocuk gibi görünüyor. Yine de, o bir müşteri ve bir dame idi. Pantolonumun önünü daha sıkı yapan taze ellilerden oluşan bir yığınla tüberküldü.
Ruby ofisime koştu ve masama oturdu. “Yani, davayı aldık mı?”
“Evet, gözle karşılaştığından daha fazlası var gibi görünüyor. Bir şey, geçen hafta çalan bir pastırmalı sandviçten daha fazla şey yiyor, yaşlı adam yiyordu ve kutuya süzüldü.
“Şimdi ödeme alabilir miyim?”
“Bebeğim, eğer bu işe yararsa, daha sonra bol miktarda para olacak,” dedim, bir müşterinin, serbest çalışanlara saçma sözler verdiği eski bir davadan bir alıntı.
Bu şifreye uyan siteyi asla bulamadım ve lekeli karakter düzinelerce farklı şey olabilirdi. Böyle bir durumda olağan şüphelilerin bazılarını ızgaralamak daha kolay olurdu diye düşündüm. Flash popüler biriydi. Hala tarafların% 99'unun A listesinde bulunuyordu ve kodlarını gizli tutuyordu. Ailesi gibi pek çok yükseltmenin yaptığı gibi kimseyi ıslatmadı ve endüstrideki pozisyonu için hiçbir rekabeti yoktu - iyi, neredeyse hiç yok, ve bu benim başlamam gereken yerdi. Sadece sorgulamaya başlamak için sloganı biliyordum.
Herbert Talbot Mergatroyd Beşinci Ruh Hali, aynı daire içinde dikkati çekmeye başladı. Flash, içeri girdi. Muhtemelen onun adı tek başına. Ne acımasız ebeveynin çocuklarına Herbert Talbot Mergatroyd Lipshitz adını vereceğini merak ettim, daha az sayıda ebeveyn seti bu hatayı tekrarladı. Hatta moniker ile rahat değildi, bu yüzden bir rapçi postası gibi giyinmiş ve kendini HTML5 olarak adlandırdı.
Şehrin mahallesine giden kapıyı çaldım. Ricky'nin Lucy'ye söylediği gibi, “yapması gereken bazı splainin” vardı. ”
Flash'ın aksine, bu adam her yere takılsın. Kaynak kodu herkesin görebileceği bir yerdeydi ve hiçbir korumaya sahip değildi, bu da beni midemi bulandırdı, sadece onu inceliyordu. Yine de bir takipçisi vardı ve büyüyordu - hatta partiye davet edilmeye başlandığı noktada bile Flash'a katılmıyordu. Hala renklendirdiğim kitabımda, bu onu bir numaralı şüpheli yaptı.
"Bay. Lipshitz? ”Kapıya cevap verdiğinde sordum.
“Arkadaşlarım bana HTML5 diyor,” dedi geniş bir gülümseme ile.
“Ben senin arkadaşın değilim,” Geri çekildim, koridorda ilerliyorum. “Ve senin için bazı düşmanca sorularım var.”
Yaşam odasına gitti ve ben oturdum.
“Sana bir şey getirebilir miyim?” Diye sordu
“Küçük bir galon burbon güzel yapacak,” diye yanıtladı.
Küçük bir duvar çubuğuna yürüdü ve bourbondan bir bardak döktü, çubuğun içine koydu ve bana şişenin geri kalanını getirdi. Uzun bir sürtünme aldım ve kapağı değiştirdim, sonra şişeyi trençkot cebime soktum.
"Haberleri duydun mu?"
“Flash hakkında intihar etmeyi mi kastediyorsun?” Diye yanıt verdi.
“Bu haberlerde yoktu. Nasıl bildin?"
“İnternet!” Kontrol et ve dostum! Mevcut olanı kullandı.
“Onu en son ne zaman gördün?”
“Son Google partisiydi” dedi. Kendi kanının bir havuzunda yerde Flash'ı gördüğünü söylese, ona sahip olabileceğimi düşündüm. Gerçekten de kurnazdı.
“Onunla orada konuştun mu?”
“O zamandan beri şartlarda konuşmadık…”
“Ne zamandır?”
“Eh,” Lipshitz bir an durakladı. “Google, logo karalamalar için beni kullanmaya başladı. Ve Flash bunun hakkında öfkelendi. Onu hala ses elemanlarını çalıştırmak için kullanıyorlardı ama onun için yeterli değildi. Yaşlanıyordu. Uzun zamandır etrafta kalmıştı ve bu endüstri hızlı hareket ediyordu. Artık yeterince hızlı değildi. ”
Lynda Dotcom'un bulduğu ve ona gösterdiği kodla kağıt fişini çıkardım. “Bu size herhangi bir şey ifade ediyor mu?”
“Bir şey değil,” dedi, yüzüne bakarken yüzüne biraz dalarak. “Belki de Lynda Dotcom'un sitesine bir şifre var mı?”
"Neden öyle düşünüyorsun?"
“Çok yakındılar ve uzun zamandır aşk meselesi vardı. Sektördeki çıkışlarda olduğunu gördü, bu yüzden… ”
“Ve sen onun yeni çocuk oyuncağı mısın?” Diye sordum.
Kızardı ve gülümsedi. “Şey,” diye bağırdı, “iş bu şekilde gidiyor. Ben yeni altın çocuğum! ”
“Bilmen gereken başka bir şey var, Bay Atone.” Çok ciddi görünüyordu, o yüzden klas bir fahişe gibi bana bir fiyat listesi indirdi. “Flash, Google Chrome mobil tarayıcısından çıkarıldı. Onu gerçekten çok zorladı. ”
“Bunu aklımda tutacağım” dedim ve ben ayrılmak için kalktım.
“Yol için bir tane mi?” Diye sordu Lipshitz sordu, en iyi çukurundan neredeyse dolu bir şişeyle atladım.
“Hayır, teşekkürler” dedim. “Siz olabilirsiniz ama ben yokum, eğer benim sürüklenmeyi yakalarsanız.”
Lipshitz'in cinayetle hiçbir ilgisi olmadığı konusunda ikna oldum. O yeni favori oldu ve şöhret ve servet için hızlı yolda oldu. Flash'ın bunu durdurmak için yapabileceği bir şey yoktu. Eğer varsa, Flash HTML5'in ölmesini isterdi. Cehennem, onun ölmesini istedim ve internet hakkında bir diddly-squat vermedim.
Pastırmalı sandviçimi bitirmek için ofisime döndüm ve son şüpheliğimden aldığım A sınıfı bourbon ile yıkadım. Ruby'nin vücutta bulunan parola hakkında bir şey öğrenip öğrenmediğini görmem gerekiyordu.
Ofise gittiğimde Ruby bilgisayar başında uyuyordu. “Uyan, tatlı yanaklar” dedi yumuşakça dedim ki şaşkınlıktan kendini kandıramazdı. Hepimizin bu problemden acı çektiğini varsaydım. Yaptığımı biliyorum.
“Ummm… merhaba, zip!” Biraz gerildi ve yaladı. “İnternette bu şifreyi kullanan hiçbir şey bulamadım ama şok edici bir şeyler buldum…”
“O resimlerin benim sabit diskimde nasıl olduğunu bilmiyorum” diye bağırdım. “Şüpheliler. Reşit olmayan Philipino şüpheliler… bu dava için benim için çalışmamdan önce vardı. ”
"Ne fotoğrafı?"
“Fotoğraf yok, bebeğim. Kim fotoğraflar hakkında bir şey söyledi? Ne buldun?"
“Flash gerçekten çıkışlardaydı. Bütün bu makaleleri, sadece öleceğini umuyordu. İnsanlar gerçekten sadece onu çalıştırmak için bazı oyuncuları güncellemek zorunda kalmaktan nefret ettiler. Bugünlerde fazla çalışmadı. ”
“İlginçtir” dedim, beynime beynimi akıtmak için boynumun kıvrılması. “Flash'ın arka planını kontrol et ve başka ne bulabildiğini gör ve“ çamaşır makbuzları ”yazan klasörden uzak dur.
Kanepeye uzandım ve gözlerimi gözümün önüne uzattım. Uyuya kalmak için çok yorgunum. Şapkamı kafama geri taşıdım. Bu konu için sağ tıklamayan veya sağ tıklamayan bir şey vardı. Flash çok uzun zamandır sevildi. Her yerdeydi ve interneti ne yaptı? Dijital çağı ileri süren herkese sorduysanız, Flash Bill Gates, Mark Zuckerberg ve Steve Jobs ile birlikte bahsedilen ilk isimlerden biri olacaktı. Lynda Dotcom'un bana vermiş olduğu kağıdı okşup çıkardım. Kodu görmek için etrafına dolandım ve tekrar çevreledim. O zaman bana çarptı.
“RUBY! Ben gidiyorum bebeğim. Web sitelerini kontrol etmeyi unut, ”Trençkomu çektiğimde bağırdım.
“Fotoğrafları mı arayacağım, Zip?”
“Sana söyledim - o klasörlerden uzak dur ve Tanrı aşkına, 'The Wiggles Greatest Hits' etiketli klasörü yalnız bırak!”
Güvenli servis için kolumun altındaki sabit diskimle Dotcom'un yerine gittim. Hepsi çok basitti. Daha önce görmediğime inanamadım. Dava açıldım.
Gece yarısından biraz sonra onun yerine gittim. Kapıya cevap verdi, bir şişe bourbon'a sarıldığım gibi vücuduna sarıldığı ipek pijamaları giydi.
"Bay. Atone! ”Şaşkın görünüyordu ama aynı zamanda bir catnip dağını gören bir kedicik gibi mırıldandı. “İçki-doo'ya ne dersin?”
Rüzgarın üç sayfasıydı ve açıkçası kedicik biraz garipti. Şey, o bir kedi kediydi, evcil hayvanım olmazdı.
“Bourbon galonu, buz yok… ya da cam” dedim, ben onun yanından geçerken dedim. “Davayı çatlattım ve yapacak bir şarkın var.” Aniden bir anda purring değildi.
“Kesinlikle, Flash'ın ölümünü suçlamıyor musun?” Elleri titriyordu ve martini, camın kenarlarına sıçradı.
“Oh, onu öldürmedin. Ölümünden kaybedecek çok şeyin vardı. Yine de ona yardım etmedin. ”Sobbin'i başlattı.
“Her yıl küçük web sitenizden Flash'ta bir servet kazanacaksınız, ancak HTML5 geldi ve siz de sektördeki diğer tüm ineklerin yeni güzel yüzüyle meşgul oldunuz. Flash ile ilgili bir yanlışlık yoktu. Sadece bazı insanlar artık onu istemiyordu. İşlevsellik değildi - popülerlik ve gerçek kral decidin 'kim yaşadı ve kim öldü?'
“Öyleyse, öldürüldü!” Lynda, içkisinden sert bir kemer aldı, gözyaşları yuvarlandı.
“Evet” diye cevap verdim. “Fakat her zaman bir intihar olarak sınıflandırılacaktır. Bloglarında onlardan ölmesini isteyen pek çok geekle birlikte, eski dostları onu ve popülerliğinden vazgeçmeyi bıraktı, kendi hayatını almayı hiç merak ettiler mi? ”
Tam krip moddaydı. Onun ya da diğer internet meraklılarına hiç sempati hissetmedim. Flash gitti, HTML5 buradaydı ve gelecek hafta favori olarak başka biri olurdu. Bu sadece hayat.
“Ayrıca cinayetti” dedim ve sandalyesinde dümdüz yürüdüm. “Kusursuz bir suç, çünkü katil asla adalete teslim edilemez.”
Parmağımı buruşuk Lucky Strikes paketime soktum ve son sigarayı çıkardım. “Gülmem gerekti çünkü cevap bir çift gözü olan herkese bu kadar kolaydı. Ama her zamanki gibi, herkes teknik açıyı aramak zorundaydı. Bana verdiğin notu çıkardığım zamandı. Baş aşağı oldu ve o zaman ne olduğunu anladım. ”
Dotcom kafası karışmış görünüyordu. Notu ona verdim. “Bugünlerde her çocuk gibi bir kalem de eski bir alettir, bu yüzden hiç kimse basitçe bir mektup formu yazamayan çocuğa benzeyen bir çizimi tanıyamazdı.”
Yine nota baktı. Onu onun için çevirdim. “Steve obs?” Diye sordu.
“İşler” diye cevap verdim. 'J' Flash'ın gözyaşları tarafından lekelenmişti ve zaten çok iyi bir 'J' değildi. “Üç yaşındaki bir seri katil gibi yazdı.”
“Anlamıyorum” diye bağırdı.
“İşler Flash'ı yeni ürünlerinden çıkardı. Gücünü ve insanı yapma ya da kırma yeteneğini beğendi. Flash, Jobs'un merdiveninde biraz yükseldi, bu yüzden onu yere düşürmeye karar verdi. Bu sadece kişisel bir şeydi. ”
Dotcom bir fırtınada ağlıyordu. Ona bir doku teklif ettim ve gözlerini sildi. Cebimden bir kaçını cebimden çektim, geri kalanıyla benzin istasyonundaki erkek odası katından çıkmıştım.
Jobs'un plan yapmadığı tek şey boyamaktı. Flash'in acı çektiğini görmek için yaşamadı. ”
“Yani,” diye sordu, o siyah çerçeve kütüphaneci özellikleriyle bana baktı. "Sonra ne olur?"
"Sonraki? Hayatlarımıza devam ediyoruz ve bu çılgın dünyada her bilgisayardaki HTML5 ve diğer her programın yerini almak için bir çocuk bekleyeceğiz. Bu sadece böyle, bebek! DVD'leri CD-ROM'lar ile birlikte bir kutuda ya da bir rafta bir gün rafta bir CD'ye koyup, 50 price fiyatla işaretlemek için bazı yardım kuruluşlarına döküyoruz. Hayat devam edecek. ”
Şok ve savunmasız görünüyordu, ben de yanağını avucumda tuttum ve gözlerine baktım. Gözlerini kapadı ve dudaklarına büzüşerek öne doğru eğildi.
“Şimdi ücretimin geri kalanını çekeceğim” diyen, duygusal bölüm başlamadan önce dedim. Ayağa kalktı ve yan masa çekmecesinden bir zarf aldı ve bana attı.
“Hamur için teşekkürler!” Dedim ve ön kapıdan çıktım dedim. Zarfın içinde ellili yığınından başparmak atmıştım, pantolonum tekrar sıkılaşıyor. Ofise dönüş yolunda iyi bir şişe hooch alacağımı düşündüm. Ruby'ye biraz geri ödeme yapabilirim. Sonuçta, her zaman ana programım olacaktı.
Son
Samuel Dashiell Hammett - May 27, 1894 - 10 Ocak 1961, sert kaynaşmış dedektif romanlar ve kısa öyküler, senaryo yazarı ve siyasal aktivistlerin Amerikalı bir yazarıydı. Yarattığı karakterler arasında Sam Spade (Maltese Falcon), Nick ve Nora Charles (İnce Adam) ve Continental Op (Kırmızı Hasat ve Dain Laneti) bulunmaktadır. Romanların ve hikayelerinin film üzerindeki önemli etkisine ek olarak, Hammett “şimdi tüm zamanların en iyi gizemli yazarlarından biri olarak kabul edilmektedir”.