… Ve tasarım kariyerimi sonsuza dek nasıl değiştirdi.
Profesyonel kariyerimin en derin anlarından birini sizinle paylaşacağım. Umarım bu küçük parça sadece reklam öğelerine değil, hayattaki tutkularının ne olduğunu anlamaya çalışan herkese yardımcı olacaktır.
Bir tasarımcı olarak, kendimi her gün sevdiğim şeyi yapmak ve çok çalışmak için çok şanslı olduğumu düşünüyorum.
Bir tasarımcı olarak, son 10 yıldır her gün sevdiğim işi yapmak ve çok çalışabilmek için kendimi çok şanslı sayıyorum. Şimdi söylendiği gibi… Kendimi hiç bir zaman “sanatçı” olarak görmedim.
"Ne?!"
Bekleyeyim, geleneksel anlamda bir sanatçı demek istiyorum. Ön bahçemden fransız barrette giyerek manzarayı çiziyorsan, arkadaşımın piyangolarını çal. Beni yanlış anlamayın, yaratıcı olmayı, bir şeyler inşa etmeyi ve yeni bir şey vermeyi seviyorum.
Birçok görsel tasarımcı gibi, ilkokuldan geleneksel sanat okuluna başladım. Bu süre, bir tasarımcı olarak benim için çok büyük bir büyüme anıydı ve hatta bir insan olarak daha da fazla oldu; Sanat topluluğunda hala tam olarak “evde” hissettim. Belki de bir sınıfta olmanın ve tam bir ödevin olması düşüncesiydi, ama kendim için yeterli özgürlük olduğunu hiç hissetmedim.
Bu kelimeyi benden çok duyarsınız.
Özgürlük , yaratıcılık özgürlüğü, zaten özgür olan bir şeyi kendi kafesinden çıkarmak ve yeni bir araziyi geçmesine izin vermek için güzel bir süreç. Çocukluğunun yarısı büyüklüğünde bir portfolyo ile dolaşıp çocuk bezi, akrilik boya veya odun kömürü (çoğu zaman) ile kaplı değildi. Ne yazık ki, uzun zamandır, gerçek bir sanatçının ne olduğunu düşündüm. Eğer böyle davranmazsam ya da hissetmezsem, o zaman gerçek bir sanatçı değildim.
Akranlarımın sahip olduğu o içsel bağlantı yoktu.
Tahmin edebileceğiniz gibi, düşünce dizisi uzun bir arama yolunu başlattı. Yoluma çıkan her ders dışı sanat programına girmeye başladım. Resim, heykeltraşlık, fotoğrafçılık - siz ismini yaptım ya da etrafımdaydım. Hala her mavi ayda bir çok şey yapıyorum. Sorun şu ki, kısa sürede onları gerçekten istediğim kadar zevk almadığımı öğrendim. Her ne kadar yıllar boyunca yapılan tüm çalışmaların kariyerim ilerledikçe ortadan ortama geçmemi sağladığımı hissetmeme rağmen, o noktada o zamana bağlanamadım.
Ben her zaman bilim adamları, matematikçiler ve filozoflar tarafından Van Goghs, Jackson Pollocks ve Edgar Degas'la olan ilgisinden daha çok etkilendim. Bu, resimden ve sanat tarihinden zevk almadığım anlamına gelmez! Aslında tam tersi, ama akranlarımın sahip olduğu o içsel bağlantıya sahip değildim. Ben sadece yaratmak istediğimi biliyordum. Basit.
Deneyimsel tasarım, UX'de çalışmaya başladığım ve bir reklam ajansında 21-22 yaşlarında programlama yapana kadar tasarımda gerçek tutkumun farkında değildim. Bu yeni yaratıcı düşünme biçimi, gözlerimi açıp, benim çalıştığım ortamlardan çok daha anlamlı görünüyordu. Teknolojiyi ve yaratıcılığı birleştirerek insanları etkiliyor ve sorunlarını çözüyordum.
Benim alanımda büyüdüğümde, son derece ilgimi çeken şeyin, problem çözme ve problemleri çözmek ve kullanıcı veya izleyici kitlesinden duygusal bir yanıt elde etmek için yaratıcı çözümler kullanmak olduğu beni çok etkiledi.
Ne muhteşem bir gerçekleşme oldu.
Kendimi bu toplumsal kutulardan kurtarmak, deneyimlemek için sonsuz bir yaratıcılık ve teknoloji dünyası açtı. Birdenbire hiçbir kural yoktu ve bu özgürlük, sözleşmeli çalışmamın yanı sıra tutku projelerime de döküldü. İlham her yerden gelmeye başladı ve deneyimlerim genişledi. Artık filmlerde, projeksiyon haritalama stunt'larında, web tasarımında ve diğer birçok projede çalıştım.
Kendimi bu toplumsal kutulardan kurtarmak, deneyimlemek için sonsuz bir yaratıcılık ve teknoloji dünyası açtı.
Bu ayrıca, inanılmaz derecede parlak birçok reklam öğesinden tanışmam ve öğrenmem için bana da izin verdi. Bu şanslı toplantılar, reklam öğelerinin çok sık yerleştirildiği "sanatçı" kutusunun içinde kalsaydım asla gerçekleşmezdi. Her şey güzel bir meydan okuma haline geldi.
Bu güne kadar hala tüm kalbimle problem çözme ve sanatı seviyorum. Kariyerinizin başlangıcında ya da hiç bir zaman geleneksel anlamda bir sanatçı gibi hissetmiyorsanız, bunun iyi olduğunu söylemek için yazdım. Belirli bir kariyeriniz için önceden var olan kalıba uymazsanız tamamdır. Kır. Konfor bölgesinin dışında yarat. İnsanlar (ve özellikle de yaratıcılar) olarak kategorize edilmek ve tek bir boyuta konacak şekilde tasarlanmadıkça tüm kutulara uyar.
Hepimiz farklı şekillerde ifade edilmesi gereken eşsiz bir insan deneyimi yaşıyoruz. Gerçekten keyif aldığınız şeylere daha çok odaklanın. Muhtemelen mümkün olduğu kadar bilgiyi alın, her gün birkaç saat boyunca pratik yapın - disipliniz ne olursa olsun, ortam ve cevap ne olursa olsun, sizi bulacaktır.